BIBLIOTEKA
ŹRÓDŁA
Poniżej znajdują się linki do udostępnionych ważnych dzieł starożytnych oraz kronik dotyczących naszych przodków.
Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa - udostępnia wiele starodruków.
Jednym z nich niewątpliwie jest GENEALOGIA PIASTÓW - Oswald Balzer, 1895
Wielka Kronika (łac. Chronica magna) której pełen tytuł w XIV wieku brzmiał: Chronica longa seu magna Polonorum seu Lechitarum (Kronika długa czyli wielka Polaków czyli Lechitów). Żadne źródło historyczne wchodzące w jej skład nie było oryginałem, a jedynie odpisem innych dzieł, które znane są jedynie dzięki tym kopiom. Istnieje dziewięć rękopisów tego, które podzielono na dwie rodziny ze względu na zawartość (do pierwszej rodziny zalicza się 4 rękopisy, a do drugiej 5 rękopisów). Dwa z czterech rękopisów pierwszej rodziny znajduje się poza naszym krajem. Uważany za najlepszy z rękopisów tzw. "Rękopis ottobiański" znajduje się w Bibliotece Watykańskiej, a tzw. "Kodeks królewiecki" w Gottingen w Niemczech. Jej trzonem była "Kronika wielkopolska" ("Kronika Lachów i Polachów"), do której dostęp znajduje się poniżej.
Kronika Polska przez Prokosza, w wieku X napisana. Z dodatkami z kroniki Kagimira, pisarza wieku XI, i z przypisami krytycznemi kommentatora wieku XVIII. Pierwszy raz wydrukowana z rękopisma nowo wynalezionego. Warszawa, 1825. - Dzieło uznane za fałszerstwo i przypisywane Przebysławowi Dyjamentowskiemu (1694-1774) lub generałowi Franciszkowi Morawskiemu (1783-1861). Problem w tym, że rękopis ten nosi znamiona wieloletniego zbierania materiałów z wielu źródeł do stworzenia jednej, spójnej księgi historycznej. Dokładnie do tego nawiązuje poniekąd wstęp wydawcy. Autor rękopisu Prokosza wskazuje jako źródło, nie zaś samego autora (tak samo, jak do Kagimira). Warto pamiętać, że w X wieku krainę nad Wisłą nikt jeszcze nie nazywał "Polską". Za czasów podbojów Słowian przez Chrobrego kraj ten w pismach łacińskich zwano Bulunią.
Kronika Marcina Galla, przełożona na język polski i objaśniona przez Z. Komarnickiego. Warszawa, 1873. Kronika datowana na XII wiek.
Mistrza Wincentego, zwanego Kadłubkiem, Biskupa Krakowskiego, Kronika Polska, z rękopisu Eugeniuszowskiego. Wydanie Alexandra Przezdzieckiego. Tłumaczone z łacińskiego przez A.J - M.S. Kraków, 1862. Kronika datowana na koniec XII wieku. Wydana po raz pierwszy w roku 1612 (ponad 400 lat) w języku łacińskim jako: Historia Polonica, Vincentii Kadłvbkonis Episcopi Cracoviensis.
Kronika Lechitów i Polaków, napisana przez Godzisława Baszko Kustosza Poznańskiego, w drugiey połowie wieku XIII. z dawnego Rękopismu Biblioteki Willanowskiey. Przetłomaczona. J. Kownackiego. Warszawa, 1822. Kronikę tę nazwano "Kroniką Wielkopolską".
Kronika Jana z Czarnkowa Archidyakona Gnieźnińskiego, Podkanclerzego Królestwa Polskiego (1370-1384). Przełożył z łacińskiego, wstępem i przypisami uzupełnił J. Żerbiłło. Warszawa, 1905. Kronika dotyczy okresu historycznego z lat 1370-1384. Jej oryginalny tytuł, to "Joannis de Czarnkow Chronicon Polonorum".
Kronika Polska, Litewska, Żmódzka i Wszystkiej Rusi Macieja Stryjkowskiego. Wydanie nowe, będące dokładnem powtórzeniem wydania pierwotnego królewieckiego z roku 1582, poprzedzone wiadomością o życiu i pisma ch Stryjkowskiego przez Mikołaja Malinowskiego, oraz rozprawą o Latopisach Ruskich przez Daniełowicza, pomnożone przedrukiem dzieł pomniejszych Stryjkowskiego według pierwotnych wydań. Warszawa, 1846.